Główny bohater Tsukuru Tazaki prowadzi monotonne codzienne
życie. Ma grupkę przyjaciół, z którymi spędza czas, wszyscy dobrze się
dogadują. Kiedy wszyscy kończą liceum Tsukuru postanawia iść na studia do Tokio,
ponieważ jego pasją jest budowanie dworców kolejowych. Na drugim roku wraca do rodzinnego miasta
Nagoi, chce spotkać się z przyjaciółmi lecz bez żadnego wyjaśnienia nie chcą z
nim utrzymywać kontaktów. Główny bohater czuje się odrzucony, popada w myśli samobójcze.
W Tokio żyje z dnia na dzień, tłumaczy sobie, że czas leczy rany.
Szesnaście lat później jest nadal kawalerem, jest
zatrudniony w firmie budujące dworce kolejowe. Nie zawiera przyjaźni, rzadko
wychodzi.
Jeden moment. Jedna poznana osoba.
Tsukuru po latach kiedy przyjaciele zerwali z nim kontakt postanawia dowiedzieć się przyczyny. Postanawia odszukać dawnych znajomych.
Jeden moment. Jedna poznana osoba.
Tsukuru po latach kiedy przyjaciele zerwali z nim kontakt postanawia dowiedzieć się przyczyny. Postanawia odszukać dawnych znajomych.
Jest to książka piękna! Daje do myślenia, opisy są
fascynujące. Mogę się zachwycać nad nimi godzinami. Główny bohater jest interesującą
postacią.
Jestem zadowolona z tej książki i będę do niej wracać.
Fabuła jest świetnie poprowadzona, oczywiście można się doszukać momentów gdzie
autor pisał „na siłę” ale można to pominąć.
Opisy kreują wyobraźnię. Jest to moje pierwsze zetknięcie z
twórczością Murakamiego i mam nadzieję, że nie ostatnie.
Gorąco zachęcam do sięgnięcia do tej powieści, pochłania się
ją w mgnieniu oka.
A czemu Tsukuru jest bezbarwny?
Dowiecie, się sięgając po tą powieść
Moja ocena to :
7/10 :)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz